Obecny sztandar XIV Liceum Ogólnokształcącego im. Stanisława Staszica był w okresie międzywojennym szkolnym sztandarem Gimnazjum, a następnie Gimnazjum i Liceum im. Stanisława Staszica. Ufundowany został w 1922 roku, a jego projektantem był ówczesny nauczyciel rysunków, profesor Feliks Roliński, znany artysta malarz, będący przez 40 lat, od roku 1922, również profesorem w Akademii Sztuk Pięknych.
Dzieje sztandaru do czasu wybuchu II wojny światowej nie różniły się niczym specjalnym od dziejów sztandarów innych warszawskich szkół średnich. Po Kampanii Wrześniowej 1939 roku i zajęciu Warszawy przez Niemców, wobec zamknięcia szkół średnich, sztandar został ukryty w podziemiach budynku szkolnego przy ul. Noakowskiego 6, a budynek został po pewnym czasie przeznaczony przez Niemców na szpital wojskowy.
W czasie Powstania Warszawskiego ulica Noakowskiego została opanowana przez powstańców i wraz z Politechniką Warszawską znalazła się na pierwszej linii frontu. Sztandar wydobyty z prawie pięcioletniego ukrycia, ze względu na widniejący na nim wizerunek białego orła na czerwonym tle, pełnił w czasie intensywnych na tym odcinku walk powstańczych rolę symbolu narodowego i znaku bojowego, uczestnicząc w ważniejszych wydarzeniach i uroczystościach powstańczych, jak odprawy wojskowe, nabożeństwa polowe, pogrzeby powstańców i Święto Żołnierza Polskiego 15 sierpnia.
Z chwilą kapitulacji Powstania jedna z sanitariuszek zdjęła sztandar z drzewca i przekazała go porucznikowi Armii Krajowej, Władysławowi Olejniczakowi, który dowodził jednym z oddziałów broniących ulicy Noakowskiego. Porucznik Olejniczak, będąc poważnie ranny pod koniec walk, przebywał w szpitalu powstańczym i wraz z innymi rannymi został wywieziony do obozu jenieckiego w Zeitheim w Saksonii, zabierając ze sobą sztandar.
Tam, w trudnych warunkach obozowej konspiracji, sztandar szkolny nadal pełnił swą zaszczytną służbę i był używany podczas różnych uroczystości organizowanych przez powstańców.
Po zakończeniu wojny por. Olejniczak powrócił do Warszawy wraz ze sztandarem i przez kilkanaście lat przechowywał go w swoim mieszkaniu. Dopiero gdy dowiedział się z prasy o pierwszym zjeździe wychowanków Gimnazjum i Liceum im. Stanisława Staszica odbytym w 1959 roku, wręczył sztandar wychowankom. Oficjalne przekazanie sztandaru, po poddaniu go niezbędnej konserwacji, odbyło się uroczyście podczas drugiego zjazdu wychowanków w 1964 roku, a towarzyszyło mu wielkie wzruszenie i radość wychowanków, z których większość była przekonana, że ich sztandar spalony został po Powstaniu przez Niemców wraz z gmachem szkolnym.
Ze względu na zlikwidowanie Liceum im. Staszica przez Ministra Oświaty w 1950 roku sztandar został przez wychowanków oddany pod opiekę Szkole Podstawowej im. Staszica znajdującej się w dawnym odbudowanym gmachu szkolnym, a po rozwiązaniu tej szkoły — przekazany do Muzeum Historycznego m st. Warszawy, gdzie mógł mieć zapewnione należyte warunki konserwacji.
Po 30 latach nieustających starań wychowanków o reaktywowanie Liceum im. Stanisława Staszica, gdy na fali przemian politycznych w Europie Środkowej i Wschodniej młodzież XIV Liceum Ogólnokształcącego im. K. Gottwalda podjęła starania o zmianę Patrona, wychowankowie Staszica zgłosili propozycję nadania XIV LO imienia Stanisława Staszica, po czym propozycja ta została zaakceptowana przez Dyrekcję i Grono Pedagogiczne oraz przyjęta w referendum uczniowskim.
Dnia 4 kwietnia 1990 roku Kurator Oświaty i Wychowania w Warszawie nadał XIV Liceum Ogólnokształcącemu imię Stanisława Staszica.
W Dniu Edukacji Narodowej, 13 października 1990 roku, nastąpiło oficjalne nadanie Liceum imienia nowego Patrona oraz przekazanie mu przez wychowanków szkolnego sztandaru.
I tak spełniły się słowa zamieszczone w wydanej w 1988 roku przez PIW monografii Szkoły:
... w razie urzeczywistnienia się ciągle żywych wśród wychowanków pragnień reaktywowania Liceum im. Stanisława Staszica — nasz sztandar, jako widomy znak łączności między dawnymi i nowymi laty, mógłby opuścić gościnne mury Muzeum Historycznego miasta stołecznego Warszawy i znaleźć się w Liceum, będącym kontynuacją dawnej Szkoły, wśród młodzieży, której przewodziłby nasz wielki Patron.